Aoi Bungaku Series (2009)

Seride altı Japon edebiyat klasiği uyarlanmaktadır: Osamu Dazai’den No Longer Human (Ningen Shikkaku) ve Run, Melos! (Hashire, Melos!), Natsume Soseki’den Kokoro, Ryunosuke Akutagawa’dan Hell Screen (Jigoku Hen) ve The Spider’s Thread (Kumo no Ito) ile Ango Sakaguchi’den In the Forest, Under Cherries in Full Bloom (Sakura no Mori no Mankai no Shita). No Longer Human (Ningen Shikkaku): Showa döneminde bir sanat öğrencisi kendini kayıp ve yabancılaşmış hissetmektedir. Umutsuzca ve gayesizce, yıllarca hayatını lekeleyecek olan depresyon, uyuşturucu ve kendine zarar verme çemberinin içine düşer. Üç bölümde anlatılan bu hikâyede her bölüm gencin hayatının farklı bir noktasına değinmektedir. Run, Melos! (Hashire, Melos!): Klasik Yunan mitolojisindeki Damon ve Pythias’ın günümüze uyarlanmış yeniden anlatımıdır. Ana teması arkadaşlık olan Run, Melos!’ta; karşılaştığı zorluklara rağmen ana karakter Melos, dostunun hayatını kurtarmak için elinden geleni yapar ve sonunda çabaları ödüllendirilir. Hell Screen (Jigoku Hen): Ünlü bir sanatçı, büyük bir lord tarafından ‘Budist Cehennemi’ni tasvir eden manzaralar resmetmesi için görevlendirilir. Sanatçının daha önce görmediği bir manzarayı resmetmesi mümkün değildir ancak işkenceyle tehdit edilince, cehennemi kendi hayal gücünden yaratarak çizer. Yaratıcı çabaları zamanla ev halkını lekelemeye başlayarak onları deliliğe ve yıkıma doğru sürükleyecektir. Kokoro: 1914 yılında genç bir adamın Meiji dönemi sırasında geçen hayat yolculuğu anlatılır. Hikâyede Meiji toplumunun, moden döneme geçişi; genç adam ile kendisinin “sensei” (öğretmen) dediği daha yaşlı bir adamın arasındaki arkadaşlık üzerinden anlatılır. Yazarın önceki çalışmalarında gelişen yalnızlık temasının yeniden görüldüğü bu çalışmada, egoizm ve suçluluk karşısında utanç gibi duygular birlikte örülür. The Spider’s Thread (Kumo no Ito): Budha Shakyamuni, Cehennem’de acı çeken taş kalpli bir suçluyu fark eder. Bu suçlu, ormanda bir örümceğin ağına basmayarak hayatı boyunca tek bir defa iyi yüreklilik göstermiştir. Bu hareketten etkilenen Shakyamuni, Cennet’teki bir örümceğin gümüşümsü ağını alarak onu Cehennem’e doğru uzatır ancak onu tutup kendini dışarı çekmek –daha doğrusu yapabilirse çekebilmek- suçluya kalmıştır.